1.
W Yellowstone byłem trzy razy. Ale jak tam jechałem pierwszy raz nie miałem konkretnych skojarzeń. Yellowstone kojarzyło mi się z pierwszym parkiem narodowym na świecie, z Misiem Jogi 
, coś słyszałem o gejzerach i na ty koniec. Pytałem się nawet brata, który wcześniej tam już był jaki ten park jest – górzysty, leśny, bagienny itp. Nie wiedziałem że miejsce to zauroczy mnie na zawsze i tak mocno, że pragnienie by tam wrócić towarzyszyć będzie mi do dziś. A moją pierwszą wizytę w tym miejscu chciałem zakończyć na najbliższym parkingu i drzemką, bo wcześniejsze podróżowanie tak mnie wymęczyło, że wydawało mi się to najpilniejszą potrzebą. Nie wiedziałem co mnie czeka. Bo co może być ciekawszego niż południe Utah, które zwiedzałem poprzednio?
Więc co jest takiego w Yellowstone, że fascynuje, że jest to dla wielu miejsce na ziemi jak żadne inne?
To kraina gejzerów, jezior, gór, rzek, bagien i przede wszystkim dzikich zwierząt. To miejsce, gdzie żywioły natury są na wyciągnięcie ręki, gdzie dzikie zwierzęta poruszają się między turystami, a spotkanie z tymi największymi, najgroźniejszymi nie należy do rzadkości. To miejsce, w którym krajobrazy zapierają dech w piersi, a czyste górskie powietrze sprawia, że człowieka ogarnia świeżość i radość z tego że może tam być (ale nie wszędzie pachnie miło, wśród błotnych gejzerów pachnie siarką 
).
Krajobrazowo i klimatycznie Yellowstone jest bliskie naszej górskiej strefie. Dzięki czemu ten klimat pozwala odpoczywać. Czerwone skały Utah po kilku dniach zachwytów nad ich niecodziennością męczą, upał staje się nieznośny. W Yellowstone jest inaczej, Zieleń koi wzrok, przyjemna temperatura nie pozwala czuć sie zmęczonym, rześkie powietrze dodaje energii.
Właśnie to, co fascynuje to jakby można rzec wielowątkowość tego parku – kaniony, kryształowe wody jezior, rozległe łąki, wybuchające gejzery, bulgoczące błotne sadzawki, para sycząca z górskich zboczy, woń siarkowych oparów, niecodzienne zjawiska i dzikie zwierzęta – łosie, niedźwiedzie, stada jeleni wapiti, bizony, kojoty i cała niezliczona masa mniejszych zwierząt.
Oczywiście jak w Stanach większość miejsc atrakcyjnych turystycznie zwiedzanie parku przystosowane jest do zwiedzania samochodem, ale już niekoniecznie z samochodu , wiele miejsc dostępnych dla ludzi poruszających się na wózkach inwalidzkich. Ale nie jest tak źle, mimo, że jest tam duży ruch samochodowy, to korków nie ma (może poza parkingiem Old Faithfull), park jest tak duży, ze ruch samochodowy rozkłada się na wiele kilometrów dróg Ale równie dobrze mają piesi - tras pieszych jest co niemiara, a na nich mało turystów. Trasy piesze liczą ponad 800 mil (1300 km).
Wspólnie z Grand Teton National Park i John D. Rockefeller, Jr Memorial Parkway tworzą ogromną parkową przestrzeń rozciągającą się na ponad 160 km. długości.
Leży w paśmie nienajwyższych w tej okolicy Gór Skalistych ciągnących się przez całą Amerykę Północną. Góry Grand Teton.
2.
3.
Ale położony jest jak na polskie warunki wysoko – średnio 2200 m. npm. W wielu miejscach latem leży śnieg. Przez jego tereny biegnie tzw. continental divine – linia dzieląca zlewiska Oceanów Spokojnego i Atlantyckiego.
To wielki park narodowy, który zwiedzać można by miesiąc i pewno byłoby mało. Przypomina mniej więcej prostokąt o długości boków ponad 100 na 80 km. 90% powierzchni leży na terenie stanu Wyoming, w niewielkiej części na terenie Montany i Idaho.
To faktycznie najstarszy park narodowy na świecie, utworzony w 1872 r. Podobno jego powstanie nie obyło się bez trudności - lobby przemysłowe naciskało na eksploatację tych terenów, a do walki z kłusownikami trzeba było ściągnąć wojsko. Zajmuje powierzchnię 8.981 km2 – dla porównania w dawnym podziale administracyjnym z 1975 r. – tym z 49 województwami mniej więcej tyle liczyły województwa zielonogórskie, gorzowskie, poznańskie, pilskie, czy kieleckie.
Zajmuje wulkaniczny płaskowyż, rozcięty głębokim wąwozem rzeki Yellowstone, a od zachodu pasmem górskim Gallatin i płaskowyżem Madison, od południa górami Grand Teton, od wschodu pasmem Absaroka i północnego wschodu płaskowyżem Beartooth Plateu. Pokryty lasami iglastymi z dominacją sosny, jodły i świerka. Najwyższy szczyt to Eagle Peak 3.462 m n.p.m. Najniższa część parku znajduje się przy północno-zachodnim wjeździe i leży na wys. 1600 m n.p.m.
Ten region Gór Skalistych cechuje wilgotny, kontynentalny klimat z ostrą, długą zimą oraz krótkim latem. Nawet w lipcu noce bywają chłodne, a sporadycznie – pojawiają się opady śniegu. W okolicach jeziora Yellowstone średnia temperatura stycznia wynosi minus 13 st. C, lipca - plus 14 st. C.
Park skupia się wokół wyniesionego na ok. 2290 m n.p.m. płaskowyżu, z geologicznego punktu widzenia zwanego kalderą, czyli nieckowatą pozostałością po wygasłym wulkanie. Powstanie niecki związane jest oczywiście z działalnością wulkaniczną. Przynajmniej chwilowo wygasły wulkan, odegrał dużą rolę w historii Yellowstone. Ok. 2 miliony lat temu, potem ok. 1,3 mln. i wreszcie 630 tys. lat temu miały tu miejsce silne erupcje wulkaniczne. W wyniku ostatniej centralna (obecnie) część parku zapadła się, tworząc nieckę o średnicy 45 na 70 km i głęboka na około 1 km., a wulkaniczna energia spowodowała aktywność hydrotermalną. Erupcję ta porównuje się czasem do wybuchu wulkanu Krakatau w 1883 r., znajdującego się między Jawą a Sumatrą tyle, że mnoży się efekty i zjawisko przez 100. Część kaldery z czasem wypełnił materiał z kolejnych wybuchów, część zalały wody Yellowstone. Wreszcie część śladów pousuwały lodowce, zajmujące teren Gór Skalistych w plejstocenie. Jednak część brzegów kaldery jest widoczna – tworzą ją południowe stoki góry Washburn.
Kaldera zaznaczona jest grubą przerywaną linią.
Ta wulkaniczna działalność związana z powstaniem kaldery, wiąże się również z działalnością geotermalną. Na obszarze tym skupia się ponad połowa wszystkich czynnych na Ziemi gejzerów podobno jest ich ponad 3 tys., a łączna liczba źródeł geotermalnych sięga 10 tys. Druga połowa znajduje się najprawdopodobniej na Islandii Efektownymi wybuchami wytryskuje z nich pod wysokim ciśnieniem gorąca woda, która wcześniej opadła w postaci deszczu i śniegu i przesączyła się w głąb ziemi. Tysiące fumaroli wyrzucają obłoki pary, w innych miejscach tworzą się błotne sadzawki, w których bez przerwy bulgocze maź z rozpuszczonej przez kwas gliny, z ziemi tryskają gorące źródła.
Najwięcej błotnych sadzawek jest w West Thumb Geyser Basin.
4.
5.
6.
W gorącej wodzie spływającej do jeziora bardzo dobre warunki do życia mają różnorodne bakterie zabarwiające nadbrzeżne skały na różne kolory.
7.
8. W tle jezioro Yellowstone i Góry Absaroka.
[imghttps://c1.staticfli...3d5a89c95_o.jpg[/img]
Pod powierzchnią parku na głębokości około 8 km znajduje się ogromna komora magmowa (dł. 70 km, szer. 30 km) odpowiedzialna za zjawiska geotermalne w tym miejscu.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
W 1978 roku Park Yellowstone został wpisany na listę światowego dziedzictwa kultury i przyrody UNESCO. Park wchodzi w skład większego ekosystemu uznawanego za ostatni duży i niemal nienaruszony ekosystem w klimacie umiarkowanym na półkuli północnej.
Na terenie parku występuje około 1100 gatunków roślin naczyniowych. W lasach parku rośnie siedem gatunków drzew iglastych, spośród których najpowszechniejsza jest sosna wydmowa występująca na 80% powierzchni lasów iglastych. Na terenie parku występuje również 186 gatunków porostów, a także około 200 gatunków obcych. Skatalogowano tu również ponad 400 gatunków termofili (organizmy żyjące w środowiskach o skrajnie wysokich temperaturach – 60-80 st. C. najczęściej w okolicy gorących źródeł, prawie wszystkie są organizmami beztlenowymi), choć do tej pory zbadano zaledwie 1% obszarów hydrotermalnych.
W Yellowstone żyje największa w USA populacja wapiti (elks) – jeleni wirginijakich. Jest ich tu około 30.000 (cała amerykańska populacja to 30 mln.) Spotyka się je na każdym kroku. To jeden z podgatunków jeleni, podobny do naszych, ale dużo większy, z jasnym zadem. Ludzi traktują jak powietrze, wylegując się na parkingu lub przy szosie.
15.
16.
17.
18.
19.
Podobnie jak bizony których jest około 3.500 - 4.000 sztuk (z całej populacji jak podaje Wikipedia 20.000 sztuk). Spotkania z nimi zatem robią wrażenie tylko na początku – pierwsze trzy stada. Kiedyś w Stanach Zjednoczonych bizonów było miliony (50 mln.). Masakrę sporządzoną im przez białych osadników, ale i Indian, przeżyło niewiele, ale właśnie na tym terenie pozostały przy życiu ostatnie z których na nowo odradza się populacja. Latem skupiają się w parku, zimą gdy jest mniej pożywienia wędrują poza jego granice i często popadają w konflikt z ranczerami, którym w Montanie pozwolono niestety na ich odstrzał, gdy wejdą w szkodę.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
27.
28.
http://img35.imagesh...kanuj0007we.jpg
Jak widok bizonów spowszednieje to szuka się łosi
29.
http://img709.images...kanuj0073we.jpg
30.
http://img709.images...nuj0004wweb.jpg
31.
http://img109.images...nuj0005wweb.jpg
32. Łoś sosny i Tetony.
http://img80.imagesh...1120001web2.jpg
I niedźwiedzi. Grizzly jest podobno około 70, a baribali 400 sztuk. Danych tych jednak nie jestem pewien. Nie znalazłem potwierdzenia, choć gdzieś mi się wydaje, że je słyszałem. Najprawdopodobniej w Visitor Center parku.
Spotkania z tymi największymi drapieżnikami nie należą do rzadkości. Sam spotkałem tam cztery niedźwiedzie, w tym dwa grizzly.
33.
http://img697.images...6/skanujweb.jpg
34.
http://img297.images...nuj0069web2.jpg
35.
http://img135.images...j0002webqh1.jpg
36.
http://img505.images...0003wwebbz4.jpg
37.
http://img297.images...kanuj0050we.jpg
38.
http://img297.images...kanuj0055we.jpg
Trudniej spotkać wilka. Wprawdzie wilków nie widziałem, ale pocieszam się, że są tam dopiero od niedawna – od 1995 r., wcześniej zostały wytępione, znalazłem, że jest ich około 170 sztuk (ok. 18 watah) i dziś rzecz jasna traktowane są jak cenny składnik ekosystemu.
Zatem mogę się pochwalić tylko kilkoma spotkaniami z kojotami, o te łarwiej. W sumie to też wilki wprawdzie preriowe, lub potocznie zwane małymi wilkami (Canis latrans).
39.
http://img300.images...anuj0057we2.jpg
40.
http://img300.images...kanuj0041we.jpg
Inne zwierzęta, które uwieczniłem na zdjęciach w Yellowstone, albo najbliższych okolicach:
Bielik amerykański
41.
http://img691.images...kanuj0002we.jpg
Świstak.
42.
http://img691.images...kanuj0060we.jpg
43.
http://img691.images...kanuj0059we.jpg
Widziałem też pelikany ale zdjęcia, które im zrobiłem nie nadają się nawet na dokumentalne.
Pieski preriowe.
44.
http://img691.images...kanuj0074we.jpg
45.
http://img691.images...kanuj0075we.jpg
W wielu miejscach Yellowstone widoczny jest spalony las, a obok niego młodnik, który zarasta spaloną ziemię i goi krajobraz z malowniczych wprawdzie, ale jednak, kikutów spalonych drzew.
46.
http://img682.images.../f1030026we.jpg
47.
http://img19.imagesh.../f1030029we.jpg
Spalony las w dolinie rzeki Madison.
48.
http://img682.images.../f1030003we.jpg
49.
http://img682.images...kanuj0009we.jpg
Wielkie pożary w 1988 r. zniszczyły ok. 36 proc. parku (doszczętnie kilka procent). Walka z ogniem kosztowała 120 mln dol., nie mówiąc o pracy 25 tys. zatrudnionych przy gaszeniu ludzi. Dziś, choć w Yellowstone podobno ciągle palą się lasy, a na horyzoncie gdzieś w oddali widać dym, a ślady po pożarach są widoczne w wielu miejscach, to jednak pożarów dziś już nikt nie gasi. Uznano, że ogień jest konieczny do regularnego odmładzania lasu, a wielkie pożary muszą wybuchać raz na 300-400 lat. Stąd obecnie i już od jakiegoś czasu w Parku Narodowym Yellowstone prowadzona jest polityka przyzwalania na pożary lasu. Wiele roślin parku to pirofity znoszące pożar bez uszczerbku, a których nasiona rozsiewają się i kiełkują pod wpływem wysokiej temperatury. Także cała formacja roślinna przystosowana jest do przechodzenia pożarów, których powstrzymywanie w pierwszych kilkudziesięciu latach funkcjonowania parku narodowego spowodowało znaczne zmiany struktury roślinności. Według badań ekologicznych pożary formacji zaroślowych występują w cyklu ok. 20-30 lat, a potężne pożary drzewostanu obejmujące duże obszary lasu – w cyklu ok. 300 lat. Rocznie w Parku występuje kilkanaście pożarów punktowych o powierzchni poniżej 0,1 akra i kilka większych pożarów. Prawie wszystkie są pochodzenia naturalnego (uderzenie pioruna). Ostatni pożar na dużą skalę, pierwszy zarejestrowany w czasach osadnictwa białych, miał miejsce jak wcześniej zaznaczyłem w roku 1988. pomimo, że spłonęło wówczas 36% powierzchni parku, to jednak wbrew obawom, nie okazał się szczególnie uciążliwy dla dużych zwierząt, a uszkodzenia gleby zagrażające organom podziemnym roślin objęły zaledwie 1% powierzchni. Tak poważne zaburzenie starzejącej się struktury roślinności jest pierwszym etapem naturalnego przywrócenia jej znanego z czasu powoływania Parku Narodowego charakteru. Dzięki niemu możliwe jest odnowienie drzewostanu, gdyż działanie wysokiej temperatury jest czynnikiem niezbędnym do otwarcia szyszek jednego z głównych gatunków parku – sosny wydmowej.
50.
http://img19.imagesh.../f1100010we.jpg
51.
http://img80.imagesh...kanuj0025we.jpg
Niewątpliwą atrakcją parku, odróżniająca go od parków typowo górskich jak Rocky Mountain w Kolorado, czy pobliski Grand Teton są gejzery.
Najsłynniejszym jest oczywiście Old Faithfull (Stara Wierność, Stary Wierny), to do niego przyjeżdżają tłumy wycieczek. Nie jest jednak ani największym ani najbardziej regularnie wybuchającym gejzerem w parku, jednak jest jednym z najpopularniejszych gejzerów w parku, ponieważ wybucha regularnie i najczęściej z wszystkich dużych gejzerów. Jego nazwa, która dosłownie oznacza "stary wierny", została nadana mu przez ekspedycję w 1870 roku i odzwierciedla fakt, że erupcje gejzeru są dość dokładnie przewidywalne.
Gejzer wybucha przeciętnie 17 razy na dobę. Ze względu na trzęsienia ziemi na przestrzeni kilku ostatnich dekad średni odstęp czasu pomiędzy erupcjami uległ stopniowemu wydłużeniu. W 2004 roku przerwa pomiędzy erupcjami trwała zazwyczaj 65 lub 92 minuty. Erupcje trwały zazwyczaj od 1,5 do 5 minut. Po erupcji trwającej mniej niż 2,5 minuty następuje przerwa 65 minutowa, a po erupcjach dłuższych niż 2,5 minuty przerwa 92 minutowa. Po trzęsieniu ziemi z 1998 roku najczęściej mają miejsce dłuższe erupcje z 92-minutową przerwą.
W czasie erupcji gejzeru w powietrze wrzucane jest od 14 do 32 tysięcy litrów wrzącej wody. Wyrzucana woda ma średnią temperaturę 95 stopni Celsjusza, gdyż na wysokości na której położony jest gejzer, 2245 m n.p.m., temperatura wrzenia wody wynosi 93 stopnie Celsjusza. Wybuchająca woda tworzy szeroką kolumnę o średniej wysokości 40 metrów, może ona mierzyć od 32 do 56 metrów.
52.
http://img8.imagesha...f1120010web.jpg
53.
http://img8.imagesha.../f1120011we.jpg
Inne gejzery i gorące źródła.
Fountain Geyser.
54.
http://img8.imagesha...1/img0568we.jpg
55.
http://img12.imagesh...kanuj0040we.jpg
Midway Geyser Basin
56.
http://img709.images.../f1120013we.jpg
57.
http://img709.images.../f1120014we.jpg
58.
http://img683.images...f1120015web.jpg
59.
http://img683.images...f1120017we2.jpg
60.
http://img683.images.../f1120018we.jpg
Ciekawym miejscem w Midway Geyser Basin jest Grand Prsimatic Spring. To ogromne – o średnicy 90 m. przypominające, patrząc z lotu ptaka, oko gorące źródło, o bardzo kolorowych brzegach i pięknym szmaragdowym kolorze wody. Kolory to efekt działalności bakterii.
61.
http://img683.images.../f1120020we.jpg
Przy Grand Prsimatic Spring.
63.
http://img683.images.../f1120021we.jpg
64.
http://img683.images...f1120022web.jpg
Norris Geyser Basin to najgorętsze miejsce w parku. Rozległe i imponujące.
65.
http://img684.images.../f1020002we.jpg
66.
http://img684.images.../f1020003we.jpg
67.
http://img684.images...f1100033web.jpg
68.
http://img684.images...f1100034web.jpg
69.
http://img684.images...f1100035web.jpg
70.
http://img684.images...f1100036we2.jpg
71.
http://img138.images.../f1100032we.jpg
Innym ciekawym miejscem jest Mammoth Hot Springs. To skała będąca jednym wielkim gorącym źródłem. Znajduje się na północy parku niedaleko miejscowości Gardiner przy północnym wejściu do parku. Ciekawostką jest krótki samochodowy szlak poprowadzony pomiędzy gejzerami.
72.
http://img509.images...kanuj0018we.jpg
73.
http://img69.imagesh...kanuj0019we.jpg
74.
http://img163.images...kanuj0020we.jpg
75.
http://img163.images...kanuj0021we.jpg
76.
http://img163.images.../f1100023we.jpg
77.
http://img163.images.../f1100024we.jpg
78.
http://img163.images.../f1100025we.jpg
79.
http://img163.images.../f1100026we.jpg
80.
http://img163.images.../f1100027we.jpg
Kaniony i wodospady.
Kolejną wielką atrakcją parku jest sama rzeka Yellowstone, a przede wszystkim jej malowniczy Wielki Kanion. Może i Grand Canyon Colorado jest większy i rozleglejszy, ale nie ma tyle uroku co ten. Ale zanim o nim na początek inny mniejszy ale nie mniej urokliwy Lewis Riwer Canyon.
Znajduje się on na poludniu parku. Łatwo jest go zaobserwować, gdyż droga z Południowego Wejścia do West Thumb biegnie częściowo po jego rimie. Zlokalizowano przy niej kilka punktów widokowych na ten malowniczy kanion.
81.
http://img97.imagesh...9/img0587we.jpg
82.
http://img97.imagesh.../f1030028we.jpg
83.
http://img97.imagesh...2/img0564we.jpg
84.
http://img97.imagesh...kanuj0034we.jpg
85.
http://img97.imagesh...kanuj0033we.jpg
I jeszcze Firehole Kanion na rzece Firehole dopływie rzeki Madison.
86.
http://img709.images.../f1120036we.jpg
87.
http://img709.images.../f1120035we.jpg
Kaskady Keplera na tejże rzece.
88.
http://img709.images.../f1120008we.jpg
89.
http://img709.images...6/img0565we.jpg
Wodospad Gibbon (26 m.) na rzece o tej nazwie również dopływie rzeki Madison.
90. W roku 2005.
http://img85.imagesh.../f1030010we.jpg
91. W roku 2003.
http://img85.imagesh...kanuj0010we.jpg
92.
http://img85.imagesh...kanuj0011we.jpg
Wielki Kanion Yellowstone – jego ściany sięgają 370 metrów To od koloru skał na ścianach kanionu nazwę znalazł swój park, rzeka i kilka okolicznych zjawisk przyrodniczych. To w tym kanionie jest wodospad Lower Fall ma 94 m. Wyżej w górę rzeki jest mniejszy 33 m. wodospad Upper Fall.
Obydwa brzegi kanionu są przepiękne – znajduje się na nich kilka malowniczych szlaków poprowadzonych w cudownej scenerii. I bardzo kolorowe, ale z przewagą żółtego koloru. Kanion przecina miejsce, gdzie dawniej było skupisko gejzerów, zakwaszona woda z ciepłych źródeł z bakteriami krążąc między skałami nadała im taki kolor, który rzeka tworząc kanion nam odsłoniła. Skały kanionu nie są stosunkowo twarde, proces zakwaszenia je zmiękczył i sprawił, iż są bardziej podatne na erozję, naukowcy szacują, że od ostatniego zlodowacenia – 10 tys. lat temu – rzeka pogłębiła kanion o 15 m.
O świcie lub zmierzchu ze specjalnego pola widokowego przy skrzyżowaniu dróg Tower i Northern Rim można czasem obserwować niedźwiedzie.
Góra Artists’ Point, na południowym brzegu kanionu, wznosi się ponad 210 m nad rzeką, wijącą się wśród kolorowych ścian skalnych. Biegnący nieopodal Uncle Tom’s Trail (Szlak wuja Toma) schodzi stromo aż na dno kanionu, na lekko drżącą, wilgotną platformę, znajdującą się naprzeciwko Lower Falls.
93.
http://img218.images.../f1100004we.jpg
94.
http://img218.images.../f1100005we.jpg
95.
http://img218.images.../f1030020we.jpg
96.
http://img218.images.../f1100006we.jpg
98.
http://img694.images...5/img0576we.jpg
99.
http://img694.images...anuj0026we2.jpg
100.
http://img694.images...0/img0575we.jpg
Widoczne kładki szlaku Wuja Toma.
101.
http://img694.images...kanuj0046we.jpg
102.
http://img694.images...kanuj0047we.jpg
103.
http://images32.foto...8a005210635.jpg
Szukając najlepszego ujęcia. Fot. Robert Hantkiewicz.
104.
http://img525.images...kanuj0058we.jpg
Kilka mil wcześniej na południe koryto rzeki jest szerokie, tworząc meandry w spokojnej, zabagnionej dolinie Hayden. Gromadzą się tam bizony, łosie i jelenie, trafiają tu też niedźwiedzie.
105.
http://img245.images.../f1030021we.jpg
106.
http://img245.images.../f1030022we.jpg
107.
http://img245.images.../f1030036we.jpg
108.
http://img245.images...kanuj0044we.jpg
Tam też widziałem tego niedźwiedzia.
109.
http://img697.images...niedziorzel.jpg
Na północy Parku na Yellowstone jest jeszcze jeden mniejszy kanion.
110.
http://img97.imagesh...kanuj0071we.jpg
111.
http://img97.imagesh...kanuj0052we.jpg
112.
http://img97.imagesh.../f1100017we.jpg
113.
http://img686.images.../f1100015we.jpg
Na terenie Yellowstone są też podmokłe tereny.
Dolina potoku Obsidian.
114.
http://img686.images.../f1100029we.jpg
Jezioro Beaver.
115.
http://img686.images.../f1100030we.jpg
Rozlewiska De Lacy i Herron Creek.
116.
http://img686.images.../f1120005we.jpg
Dolina rzeki Madison i sama rzeka.
117.
http://img294.images...kanuj0003we.jpg
Jezioro Yellowstone to kolejna atrakcja parku. Jest jednym z najwyżej położonych jezior na świecie. Mierzy 32 km. Długości i około 23 szerokości. Linia brzegowa zamyka się w 177 km. - całkiem sporo by obejść je dookoła. W najgłębszym miejscu ma 120 m. panuje tam stała temperatura 6 st. C. pod wodą bije kilka gejzrów które powodują iż nad nimi nie zamarza zimą woda. Można na nim pływać łódkami w tym z napędem motorowym, w niektórych miejscach ogranicza się prędkość łodzi do 5 mph ale nie wszędzie są obszary w ogóle zamknięte (0,5 mili od Molly Islands na południu jeziora), jak i takie gdzie można tylko wiosłować.
http://img294.images...20/xx3201we.jpg
118.
http://img294.images...kanuj0072we.jpg
Do jeziora schodzą zbocza gór Absaroka.
119
http://img294.images...kanuj0066we.jpg
Góry Absaroka (Absaroka Range) – to jedno z pasm Gór Skalistych, rozciągające się na ok. 240 km. Wyniesione około 50 mln. lat temu. Od innych pasm przedzielone jest uskokami tektonicznymi. Najwyższym szczytem jest Francs Peak wznoszący się na 4009 m n.p.m. (poza granicami Parku). Znajduje się tam również 46 szczytów o wysokości ponad 3000 m n.p.m. Pasmo zasila liczne rzeki, a przede wszystkim rzekę Yellowstone i jej dopływy.
120.
Zachodnia część tego pasma należy do parku. W części środkowej Absaroka Range, u źródeł rzeki Shoshone River, położona jest osada Pohaska. Jest to obszar bogaty w złoża rud azbestu, korundu, talku i uranu.
Nazwa pasma pochodzi z języka Indian, słowo absaroka oznacza w nim wrony i jest też nazwą plemienia indiańskiego. Po górach tych, ale w większości poza parkiem można wędrować, są szlaki.
Nieco inną krajobrazowo częścią Yellowstone jest jego północna część. Jest niżej położona i cieplejsza oraz bardziej sucha, zimy są tu łagodniejsze, doliny porasta bylica, to zwabia tu wiele zwierząt o tej porze roku. Poza tym jest tu jedyna droga przejezdna cały rok z Gardiner do Północno Wschodniego wejścia.
121
http://img145.images.../f1100007we.jpg
122.
http://img145.images.../f1100008we.jpg
123.
http://img145.images.../f1100009we.jpg
124.
http://img145.images.../f1100012we.jpg
125.
http://img145.images.../f1100013we.jpg
126.
http://img513.images.../f1100020we.jpg
127.
http://img513.images.../f1100021we.jpg
128.
http://img513.images.../f1100022we.jpg
129.
http://img11.imagesh...kanuj0048we.jpg
Na terenie stanu Wyoming znajdują się dwa wejścia do parku – w Cody na wschodzie i od strony Parku Narodowego Grand Teton na południu. Trzy inne – West Yellowstone na zachodzie, Gardiner na północy (jako jedyne otwarte cały rok) oraz Cooke City na północnym wschodzie – mieszczą się w Montanie. Park otwarty jest dla swobodnego ruchu od maja do końca października, choć drogi w wyżej położonej części parku nawet w połowie czerwca mogą być zamknięte. Tak jest też w zimie z uwagi na nieprzejezdność dróg większość parku jest zamknięta, ale można go zwiedzać po wcześniejszym umówieniu z władzami parku np. na śnieżnych skuterach. W parku można łowić ryby. Gorąca woda z gejzerów i źródeł spływa do rzek, które dzięki temu w zimie na długich odcinkach nie zamarzają. No i można się w nich kąpać.
Wszelkie atrakcje turystyczne Yellowstone są oznaczone dużymi tablicami oraz sygnalizowane z odległości kilkuset metrów przez drogowskazy stojące przy liczącej 142 mile Loop Road. Do tej zakreślającej ósemkę obwodnicy dołączają drogi z pięciu bram parku.
Wjazd kosztuje 20 USD, ale płatne od samochodu, a nie od osoby, można też wykupić za 50 USD tzw. Golden Eagle Card, która umożliwia zwiedzanie przez okres 1 roku wszystkich parków narodowych w USA. Od osoby pieszej i rowerzysty 10 USD. Wszystko ważne na 7 dni i jednocześnie na wejście do Parku Narodowy Grand Teton.
Na koniec motto znad kamiennej bramy wjazdowej do parku w Gardiner. Jest na niej wyryty napis z czasów prezydenta Theodora Roosevelta: "For the benefit and enjoyment of the people" (Dla korzyści i radości ludzi). I tak chyba z Yellowstone jest.
W 2000 r. kiedy spotkałem tego baribala z 33-34 zrobiłem mu 4 zdjęcia. Teraz pewno całą kliszę bym wypstrykał. I bardzo żałuję, bo patrzył się on na jednego gościa który podszedł do niego na jakieś 5 metrów i trzaskał mu portrety. Zdjęcie z niedźwiedziem i tym gościem to byłoby coś 
