Literacko (i nie tylko) o przyrodzie
#21
Napisano 11 lipca 2009 - 02:54
"O majowym poranku deszcz ciepły i przaśny
Trafia w liście na oślep - prawie bezhałaśny.
Krople, spadłe i kurzu pociągnięte błoną,
Podskakują na piachu i wzajem się chłoną
I wspólnie olbrzymiejąc, trwają same przez się,
Aż je ziemia powoli uszczupli i wessie.
Coraz mniej ich przybywa na drogi i łany.
Już wygładza się strumień, deszczem pręgowany,
Już zza chmur, rozpostartych na kształt kruczych skrzydeł
Słońce pęk wysztywnionych ku ziemi promideł
Rozwachlarza znienacka i przez wyzior w chmurze
Prześwitując, rozwidnia strojne brzozą wzgórze
I klin pola przygodny i pogrąża w złocie
Sad wiśniowy aż do dna wraz z wróblem na płocie,
Co, światłem zaskoczony, ćwierka wniebogłosy.
I łzy jeszcze niestałej i ruchliwej rosy
Skrzą się tłumnie, u liści zawieszone brzegu,
I wzdłuż łodyg cwałują resztą swego biegu.
Motyl, któremu skrzydła posklejał miód słodki,
Na bakier wpięty w kitę zachwianej tymotki,
Kołysze się cudownym oczom bezukryciu,
Znacząc jakiś świat w świecie, jakieś życie w życiu,
I coś sobie wyznają dwa milczące znoje,
Dwa szczęścia niepojęte - i jego i moje."
#22
Napisano 11 lipca 2009 - 08:56
#23
Napisano 11 lipca 2009 - 10:34
Jak związane z przyrodą to możesz tu daćA czy jest wątek na własne wypociny "literackie"?
#24 (Marek Skruch)
Napisano 11 lipca 2009 - 15:03
STRUMIEŃ
Ruah
Duch Boży unosił się nad wodami...
1. Zdumienie
Zatoka lasu zstępuje
w rytmie górskich potoków
ten rytm objawia mi Ciebie,
Przedwieczne Słowo.
Jakże przedziwne jest Twoje milczenie
we wszystkim, czym zewsząd przemawia
stworzony świat...
co razem z zatoką lasu
zstępuje w dół każdym zboczem...
to wszystko, co z sobą unosi
srebrzysta kaskada potoku,
który spada z góry rytmicznie
niesiony swym własnym prądem...
— niesiony dokąd?
Co mi mówisz górski strumieniu?
w którym miejscu ze mną się spotykasz?
ze mną, który także przemijam —
podobnie jak ty...
Czy podobnie jak ty?
(Pozwól mi się tutaj zatrzymać —
pozwól mi się zatrzymać na progu,
oto jedno z tych najprostszych zdumień.)
Potok się nie zdumiewa, gdy spada w dół
i lasy milcząco zstępują w rytmie potoku
— lecz zdumiewa się człowiek!
Próg, który świat w nim przekracza,
jest progiem zdumienia.
(Kiedyś temu właśnie zdumieniu nadano imię «Adam».)
Był samotny z tym swoim zdumieniem
pośród istot, które się nie zdumiewały
— wystarczyło im istnieć i przemijać.
Człowiek przemijał wraz z nimi
na fali zdumień.
Zdumiewając się, wciąż się wyłaniał
z tej fali, która go unosiła,
jakby mówiąc wszystkiemu wokoło:
«zatrzymaj się! — masz we mnie przystań»
«we mnie jest miejsce spotkania
z Przedwiecznym Słowem» —
«zatrzymaj się, to przemijanie ma sens»
«ma sens... ma sens... ma sens!»
2. Źródło
Zatoka lasu zstępuje
w rytmie górskich potoków...
Jeśli chcesz znaleźć źródło,
musisz iść do góry, pod prąd.
Przedzieraj się, szukaj, nie ustępuj,
wiesz, że ono musi tu gdzieś być —
Gdzie jesteś, źródło?... Gdzie jesteś, źródło?!
Cisza...
Strumieniu, leśny strumieniu,
odsłoń mi tajemnicę
swego początku!
(Cisza — dlaczego milczysz?
Jakże starannie ukryłeś tajemnicę twego początku.)
Pozwól mi wargi umoczyć
w źródlanej wodzie
odczuć świeżość,
ożywczą świeżość.
I jak tu nie odczuwać dobitniej wspaniałości Stwórcy w czasie górskich wędrówek
<span style='font-size: 14px;'><strong class='bbc'><a class='bbc_url' href='[url="""]http://www.marekskruch.pl'>www.marekskruch.pl</a></strong></span>[/url]
#25
Napisano 13 lipca 2009 - 09:45
A może coś z Kochanowskiego ?
Proszę bardzo...
Na lipę
Gościu, siądź pod mym liściem, a odpoczni sobie!
Nie dójdzie cię tu słońce, przyrzekam ja tobie,
Choć się nawysszej wzbije, a proste promienie
Ściągną pod swoje drzewa rozstrzelane cienie.
Tu zawżdy chłodne wiatry z pola zawiewają,
Tu słowicy, tu szpacy wdzięcznie narzekają.
Z mego wonnego kwiatu pracowite pszczoły
Biorą miód, który potym szlachci pańskie stoły.
A ja swym cichym szeptem sprawić umiem snadnie,
Że człowiekowi łacno słodki sen przypadnie.
Jabłek wprawdzie nie rodzę, lecz mię pan tak kładzie
Jako szczep napłodniejszy w hesperyskim sadzie.
Pozdrawiam,
A.
#26
Napisano 13 lipca 2009 - 14:54
Jak związane z przyrodą to możesz tu daćA czy jest wątek na własne wypociny "literackie"?
I z taką pewną nieśmiałością i strachem zamieszczam własne:
„Krzyżówka”
Cóż to jest krzyżówka?
To pionowo lub poziomo słówka.
A gdy to ubrać w piórka
Powstanie kaczka krzyżówka.
A gdy splotą się gatunki
Co będzie owocem krzyżówki?
Jakieś kaczki, jakieś słowa
I w gatunku demokracja sytuacja całkiem nowa.
I gdy by to serio brać
To pierwsza „K” ostatnia „mać”.
#27
Napisano 14 lipca 2009 - 21:16
#29
Napisano 15 lipca 2009 - 12:28
Poniższy tekst napisany na urodziny kolegi. Podobne teksty piszę dla znajomych jako prezent, a powstają one najczęściej w podróży pociągiem kiedy jadę do Gdańska ok 7 godz. I powiem Wam, że bardzo odpoczywam przy tym pisaniu.
A zatem:
Nasze Ptaszki
I już po wiośnie i przygodach lata.
Jesień, i siła w kwileniu u ptaka nie taka.
Ale niejedna sikorka zadrży gdy orzeł przeleci,
Obejmie skrzydłami, w małym serduszku pożar wznieci.
I na stare wróble przyjdzie piękny czas
Bo gdzieś ta para skrzydeł zwinięta w nas.
A my mądre sowy chociaż w pamięci luki.
Ale z daleka widać, że to białe kruki
#30 (Krzysztof Krahel)
Napisano 15 lipca 2009 - 12:42
#31 (Piotr)
Napisano 17 lipca 2009 - 16:03
Fotoprzyroda, takie forum
Obiektyw, puszka, lampa flesza
Tu znajdziesz świetnych fotografów
Ornitologów cała rzesza.
Przyroda to jest nasze hobby
Razem ruszamy w ciemny bór,
Zwiedzamy niedostępne miejsca,
Yeti tropimy pośród gór.
Robimy zdjęcia, pomagamy
Ochraniać naszych mniejszych braci
Dla nas przyroda najważniejsza,
A my jej wielcy fascynaci !!!
#32
Napisano 17 lipca 2009 - 17:06
Logiełka, trafiłeś w sedno
#33
Napisano 23 lipca 2009 - 22:12
Wieczorem siedzimy w schronisku i okazało się, że nasza znajoma ma urodziny. I nikt z nas nie ma nawet kwiatka dla jubilatki. I wtedy podarowałem jej takie oto kwiatki.
( Tekst tylko dla dorosłych i dlatego zamieszczam go po g. 23:00 )
"Kwiatki"
Na górze róże
Na dole bez
A jak dziś mnie chcesz?
Na górze róża a pod nią mak.
Czy lubisz tak?
Lilia a za nią fiołek.
Czy podoba się taki fikołek?
Konwalia o przy łodyżce bratek.
Czy na to odwagi dostatek?
To takie kwiatowe bajki,
A wszystkie dla niezapominajki.
Bo natura jest taka psotna,
A przyjemność stokrotna.
#35
Napisano 28 lipca 2009 - 07:31
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
"Ta trawa, której nikt nie kosi,
Ta woda, której nikt nie pije
nikomu nie pachnące kwiaty-
oh! Tam jedynie dusza żyje!
To niebo, w które nikt nie patrzy,
Bóg, który wcale nie zna ludzi,
ten las nikomu nie szumiący
ta zorza, która nic nie budzi...
Te nie pachnące żadnym nozdrzom
cudowne, purpurowe kwiaty;
ta woda, której nikt nie pije,
ten wiatr nad pustką mgieł skrzydlaty...
Bóg, który wcale nie zna ludzi,
cud, w który żadna myśl nie wcieka,
ten las nikomu nie szumiący
duch, nie mający nic z człowieka...
Świat bez istnienia i bez śmierci,
ten zdrój, co tylko skałom bije,
ta trawa, której nikt nie kosi,
oh! Tam jedynie dusza żyje!"
#36
Napisano 28 lipca 2009 - 11:38
#37
Napisano 29 lipca 2009 - 20:18
#38
Napisano 30 lipca 2009 - 07:31
Też coś o odczuciach.
Leopold Staff
Wieczór
Leżę na łodzi
W wieczornej ciszy.
Gwiazdy nade mną,
Gwiazdy pode mną
I gwiazdy we mnie.
#39
Napisano 30 lipca 2009 - 17:07
Zielono mam w głowie
Zielono mam w głowie i fiołki w niej kwitną
na klombach mych myśli sadzone za młodu
Pod słońcem co dało mi duszę błękitną
i które mi świeci bez trosk i zachodu.
Rozdaję wokoło mój uśmiech, bukiety
rozdaję wokoło i jestem radosną
wichurą zachwytu i szczęścia poety
co zamiast człowiekiem powinien być wiosną!
Pozdrawiam,
Aneta
#40
Napisano 04 września 2009 - 15:16
A glos mial a wdzięk co sie zowie
choć nie miał śmiałości
wyjść do publiczności
wnet każdy sie o nim tu dowie
1: "in the spotlight"
Podobne tematy
Temat | Podsumowanie | Ostatni post | |
---|---|---|---|
Śnieguła - Plectrophenax nivalis |
|
||
Z końca średniowiecznego świata czyli portugalskie to i owo (choć głównie z oceanem w tle) |
|
||
Morza świata - ogólnie. |
|
||
Rzeki - ogólnie |
|
||
Niedźwiedź - Ursus |
|
|
Użytkownicy przeglądający ten temat: 1
0 użytkowników, 1 gości, 0 anonimowych