87 odpowiedzi w tym temacie

[Vulpes]

Omszone ogromne pnie drzew, wykroty, gęsty parasol liści, przez który światło słoneczne ledwo dociera do warstwy podszytu i runa. Liczne dziuplaste suche pnie, przyozdobione białymi żagwiami. Takie jest powszechne wyobrażenie o puszczy. I takie widoki jakże często miałem przed oczyma. Szczególna radość odczuwałem, gdy mogłem stanąć pośród prawdziwych leśnych olbrzymów, które pamiętały czasy dziewiętnastowiecznych powstań, a może nawet czasy Rzeczypospolitej szlacheckiej. I nie były to pojedyncze egzemplarze, lecz całe zgrupowania potężnych jodeł, buków, czy finezyjnie powykręcanych pni jaworów. Człowiek czuje się naprawdę małym wobec ogromu takich drzew, których średnica pni sięga nieraz 1,5 metra, a wysokość może nawet przekraczać 40 metrów. Jeśli dodamy do tego jeszcze dżdżystą aurę z podmuchami wiatru strącającymi wielkie suche konary, które z hukiem lądują gdzieś w pobliżu leśnego wędrowcy, to już mamy zapewnione zupełne poczucie nikczemności ludzkiego bytu. Widok takiej rozszalałej puszczy sprawia, że w pełni odczuwamy respekt wobec potęgi natury, albo jak kto woli Stwórcy. Na szczęście puszcza ma nie tylko groźne oblicza. Cudowny jest zawsze poranek w karpackiej kniei. Gra świateł, mgieł i odgłosów leśnych mieszkańców stwarza nieprawdopodobny nastrój. Człowiek aż chce, by trwało to wszystko wiecznie, by nie nastąpił kolejny etap dnia – skwarne południe. Ale i ono ma swój urok. Miło jest wtedy usiąść gdzieś na murszejącym wykrocie w pobliżu wartko płynącego i dającego ochłodę strumienia, i posłuchać rytmicznego stukania dzięciołów, bzyczenia rojów owadów, śpiewu ptaków…

 

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

[darjo]

@Vulpes -  .

[ptaszak]

@Vulpes   Az czuję zapach puszczy!

[konradbie]

jedyne co można zrobić to płakać że samemu się tam nie było

[emwi]

dzięki za kolejną soczystą wrzutę, bardzo podobają mi się trzy pierwsze mgliste kadry, z kolejnych 32, 34 i 37

[Vulpes]

@MikołajA @Jaco @JurekN @fotosnajper @monia77 @yazon @Roby @August @konradbie @PawełB @darjo @ptaszak @emwi , dzięki za dobre słowo.

[MikołajA]

@Vulpes to my Ci dziękujemy za tak piękną opowieść okraszoną świetnymi zdjęciami. Całość pochłonąłem jak gąbka jedyne czego mi zabrakło to "cdn" na końcu..

[Vulpes]

„…Ciągnie się bardzo piękna, żyzna okolica:

Główna królestwa zwierząt i roślin stolica.

W niej są złożone wszystkich drzew i ziół nasiona,

Z których się rozrastają na świat ich plemiona;

W niej, jak w arce Noego, z wszelkich zwierząt rodu

Jedna przynajmniej para chowa się dla płodu.

W samym środku (jak słychać) mają swoje dwory:

Dawny Tur, Żubr i Niedźwiedź, puszcz imperatory.

Około nich na drzewach gnieździ się Ryś bystry

I żarłoczny Rosomak, jak czujne ministry;

Dalej zaś, jak podwładni szlachetni wasale,

Mieszkają Dziki, Wilki i Łosie rogale.

Nad głowami Sokoły i Orłowie dzicy,

Żyjący z pańskich stołów dworscy zausznicy…”

 

Wprawdzie Adam Mickiewicz pisząc powyższe słowa miał na uwadze puszcze litewskie, ale wymieniony przez niego skład gatunkowy pasuje dziś bardziej do puszcz karpackich. Z wspomnianych przezeń „puszcz imperatorów”, w puszczach litewskich można dziś spotkać tylko żubra. W puszczach karpackich żyją natomiast zarówno żubr jak i niedźwiedź.

Wróćmy jednak z wyżyn poezji na ziemię.

Kiedy zaczynałem swoją przygodę w Górach Słonnych, myślałem by zaopatrzyć się w spray na niedźwiedzie. Istnieje tam bowiem realna szansa na spotkanie tego drapieżnika. Sprayu takiego jednak nie nabyłem. Okazało się natomiast po pewnym czasie, że bardziej od sprayu na niedźwiedzie, potrzebny tam był spray na komary. Pewien znajomy zażartował sobie nawet ze mnie mówiąc, że oczywiście mogę sobie kupić gaz pieprzowy na wypadek zbyt bliskiego spotkania z niedźwiedziem. Pomóc wprawdzie nie pomoże, ale niedźwiedź będzie miał przyprawione mięso.

Niedźwiedzia jednak nie spotkałem. Wilka i rysia także nie. A liczyłem po cichu  na to, że chociaż jednego z naszej wielkiej trójki drapieżników uda mi się zobaczyć, a może nawet sfotografować. No cóż, pewnie jeszcze nie nadszedł dla mnie czas na takie fotoprzyrodnicze spełnienie.

Innej zaś, bardziej pospolitej zwierzyny naoglądałem się sporo. Ale o dobrych zdjęciach musiałem zapomnieć. Ograniczał mnie czas (miałem co innego do roboty) oraz sprzęt (wszyscy zwalają winę na niedobory w sprzęcie ). A i warunki puszczańskie nie rozpieszczają fotografa przyrody. W pamięci pozostanie na zawsze widok chmar rosłych karpackich jeleni, ciągnących cicho przez knieję. No i oczywiście będę też długo wspominał pewną mocno poddenerwowaną wielką lochę, urządzającą mi niezły pokaz swoich arsenałów obronnych, których zapewne bez wahania zdecydowałaby się użyć, gdybym tylko podszedł trochę bliżej do jej sporej gromadki pasiaków. Naprawdę groźny był widok tej fukającej maciory, energicznie biegającej tam i z powrotem i zaganiającej swoje niesforne stadko. A wszystko działo się we wspaniałej scenerii bukowego starodrzewu, który ja fotografowałem obiektywem 17-50mm/f 1:2.8, podczas gdy teleobiektyw siedział sobie w plecaku. Ech…

 

41 – w puszczy nie jesteśmy nigdy sami. Zawsze ktoś nas obserwuje.

 

42 – ta sama, ale kiedy indziej.

 

43 – tą łanię zastałem przy śniadaniu

 

44 – a ta zgubiła gdzieś cielaka

 

45 – łanie, cielak i łany barszczu Sosnowskiego.

 

46 – jedno z licznych babrzysk jeleni

 

47 - trop łowcy i trop ofiary

 

48 – pozostałości po uczcie wilków – dosyć częsty widok

 

49 – są jelenie, są i szkody

 

50 – tymczasem puszcz imperator stał koło sklepu i reklamował jakiś trunek

Użytkownik Vulpes edytował ten post 26 sierpnia 2014 - 14:32

[robkiz]

50 wszystko parszywieje

Ehh milo popatrzec. Dobra robota Lisie.

[Roby]

Piękne fotografie Vulpes

[Vulpes]

@robkiz, @Roby, dzięki!
Cdn. Może za parę dni, ale nastąpi.

[MikołajA]

Kolejna bardzo przyjemna relacja z puszczy. Chciałoby się tam być.. Brawo @Vulpes

 

 

Cdn. Może za parę dni, ale nastąpi.

No mam nadzieję!

 

Ten barszcz z 45 to chyba straszny chwast jest? Kiedyś słyszałem, że można się tym śmiertelnie poparzyć ale to od jakiegoś wujka więc niesprawdzone info.

Użytkownik MikołajA edytował ten post 28 sierpnia 2014 - 21:30

[monia77]

Super foto opowieści ciąg dalszy.....

[Vulpes]

Ten barszcz z 45 to chyba straszny chwast jest? Kiedyś słyszałem, że można się tym śmiertelnie poparzyć ale to od jakiegoś wujka więc niesprawdzone info.

Jest to rzeczywiście niebezpieczna roślina. Śmiertelnie to może nie, ale poważnie poparzyć się nią można. Sprowadzono toto w czasach PRL-u z terenów Kazachstanu jako tanią paszę dla bydła, a teraz jest problem z wyeliminowaniem tej rośliny z naszego środowiska. Kolejny przykład na bezmyślne próby wprowadzania obcych gatunków.

[PawełB]

@Vulpes, kolejna udana seria z karpackiej puszczy, super!!!

[Jacenty]

Jako przedstawiciel starszego pokolenia, pozwolę sobie złożyć wyraz opisom (treści i formie) jakie Kolega nam tu zapodał.

Kłaniam w oczekiwaniu.

[Vulpes]

Najbardziej rzucającą się w oczy grupą puszczańskich kręgowców są ptaki. Są też niewątpliwie najgłośniejszą grupą zwierząt. Wiosenny świt w puszczy i w jej bezpośrednim sąsiedztwie to prawdziwa uczta dla uszu i oczu ornitologa. Bo jakże inaczej nazwać stwierdzenia takich rarytasów jak derkacz, orlik krzykliwy, puszczyk uralski, siniak, krętogłów, dzięcioł białogrzbiety, orzechówka, drozd obrożny, muchołówka mała, muchołówka białoszyja i wiele innych. Uderza wręcz niebywałe bogactwo i częstość występowania gatunków gdzie indziej na ogół rzadkich, które w puszczy karpackiej bywają całkiem licznymi.

Wędrowałem po Górach Słonnych wiosną, gdyż czas ten jest najlepszym do ich liczenia, a po to właściwie tam byłem. Przy okazji jednak zrobiłem ptakom trochę zdjęć. Są to raczej dokumentacyjne tylko fotografie, gdyż wykonywałem je przy fatalnym na ogół świetle, mając do dyspozycji jedynie ciemne 300mm. Nie chciałem też zbytnio płoszyć ptaków w tym jakże ważnym dla nich okresie lęgów i starałem się unikać przebywania w pobliżu gniazd, co nie zawsze mi się udawało. Raz na przykład usiadłem sobie by odpocząć chwilę pod jodłą, na której akurat znajdowało się gniazdo z młodymi myszołowami. Innym razem znalazłem się bardzo blisko dziupli muchołówki białoszyjej (patrz niżej). Nie oczekujcie więc wybitnych zdjęć skrzydlatych mieszkańców puszczy. Zresztą, jak zapewne wiecie, nie jestem jakimś utalentowanym „ptasiarzem”.

 

51 – Wiosna, to i młodzieży sporo. Tutaj rudzik.

 

52 - Młody śpiewak.

 

53 – Usiadłem na przewróconym pniu by spożyć drugie śniadanie i nagle wokół pojawiło się stadko młodych strzyżyków.

 

54 – Piecuszek zbierający materiał na gniazdo.

 

55 – Zaniepokojona moją obecnością samica drozda obrożnego.

 

56 – Muchołówki małe na ogół tylko słyszy się wysoko w koronach drzew. Czasem jednak można je zobaczyć przeganiające sie nawzajem tuż nad dnem lasu.

 

57 – Wędrując po puszczy nie da się uniknąć przypadkowego tak bliskiego podejścia do lęgów. Zobaczywszy tego samczyka muchołówki białoszyjej przy dziupli, szybko oddaliłem się by przez lornetkę obserwować z daleka parę ptaków na zmianę przylatującą z pokarmem dla młodych.

 

58 – Pełzacz leśny zbierający pokarm dla młodych.

 

59 – pnie usychających drzew przyciągają liczne dzięcioły, które na nich szukają pokarmu, jak też drążą w nich dziuple. Tu młody dzięcioł białogrzeniety.

 

60 – Młode dzięcioły białogrzbiete są mniej płochliwe w przeciwieństwie do dorosłych ptaków.

 

61 – Podobnie mało płochliwe i ciekawskie są młode puszczyki uralskie.

 

62 – Ten nawet na mnie trochę pokrzyczał.

 

63 – A ten nic sobie nie robił z mojej bliskiej obecności i najzwyczajniej w świecie wypatrywał z gałęzi gryzoni, by po chwili na nie zapolować.

 

64 – Tymczasem orlik krzykliwy siedział na skraju lasu. Po chwili zaś odleciał majestatycznym orlim lotem.

 

Cdn…

Użytkownik Vulpes edytował ten post 02 września 2014 - 12:02

[Harvester]

@Vulpes, Świetne zdjęcia prezentujesz, zwłaszcza kilka pierwszych w wątku oraz 63. 

[Maślak]

@Vulpes Fantastyczne! Tylko dlaczego tak mało?

[Vulpes]

@Harvester, @Maślak, dzięki!

@Maślak, mało? Wstawiłem przecież 14 zdjęć naraz. Wykonanie ich zajęło mi jakieś półtora miesiąca. A przeszedłem przy tym ze dwieście kilometrów, często przez bardzo trudny teren. Na dodatek w deszczu albo w upale. Straciłem przez to jakieś pięć kilogramów wagi.

Użytkownik Vulpes edytował ten post 02 września 2014 - 15:39